Gevolgen van de Mexicaanse griepvaccinatie

In 2009 was er een grote mediacampagne over de dreigende pandemie “de Mexicaanse griep”. Op dat moment was ik, 24 jaar oud, een jonge moeder van 2 kinderen, een zoon van 3 en een dochtertje van 1 jaar. Ik heb me mee laten slepen door de angstcampagne over het gevaar van deze griep en heb zowel mijn kinderen als mijzelf laten vaccineren.
Snel daarna begonnen de klachten, ik werd moe en kreeg het bijna niet voor elkaar om de gewone dingen van de dag te doen. In die tijd zat ik midden in een relatiebreuk en dacht dat de spanning en het verdriet die zoiets met zich mee brengt, de oorzaak was van mijn vermoeidheid. Mijn zoontje zat inmiddels op school en samen met mijn dochtertje probeerde ik de dag zo goed mogelijk door te komen. Ik kon soms gewoon niet wakker blijven ook al kwam ik net uit bed, iets wat mij toch wel beangstigde. Daarom was ik maar weer naar de huisarts gegaan en legde hem uit dat het mij beangstigde dat ik steeds minder kon en dat ik ook steeds meer pijn in mijn lichaam kreeg. Ik werd naar huis gestuurd met oxazepam, het zou ervoor zorgen dat ik minder angstig zou zijn en beter zou slapen. Maar de pijn werd erger en er waren momenten dat ik echt niet in staat was om op te staan en te functioneren. Ik moest vechten tegen mijn slaap ook al had ik uren van tevoren heerlijk geslapen, het werd van kwaad tot erger. Op een dag hadden mijn ouders er helemaal genoeg van. Zij hebben mij in de auto gezet en naar het ziekenhuis gereden, mijn vader heeft mij uit de auto getild en naar binnen gedragen, ” Ik kom mijn dochter brengen en jullie gaan nu maar eens echt kijken wat er met haar aan de hand is”.

Er werd bloed geprikt, een EEG gemaakt etc. Ik kon gewoon niet meer staan, had overal pijn en was doodmoe. We waren nu al een paar jaar verder en mijn kinderen zaten allebei op school. Als ik ze naar school had gebracht, ging ik slapen en zorgde dan dat ik op tijd wakker was om ze op te halen en mijn moederrol te vervullen, totdat ik samen met de kinderen weer kon gaan slapen.
‘Mevrouw, het kan wel fybromyalgie zijn, dat verklaart de pijn in uw lichaam’. ‘Voor uw geestelijke problemen moet u hulp zoeken’, dat was wat de dokters mij vertelden. Enigszins opgelucht dat mijn pijnen nu eindelijk erkend werden en ik hieraan kon gaan werken, voelde ik me toch nog steeds onbegrepen en begon aan mezelf te twijfelen. Zouden het echt paniekaanvallen zijn als ik me zo voelde, dat was namelijk wat de artsen steeds weer suggereerden. De oxazepam moest ik ook vooral maar blijven innemen.

Mijn gezondheid ging echter steeds verder achteruit en mijn kinderen zijn ruim een jaar lang in het weekend opgevangen op een pleegadres, vrijdags na school werden ze opgehaald en zondags weer teruggebracht. Op zich hadden mijn kinderen een fijn gezin getroffen en er werden echt leuke dingen met ze gedaan, maar ik ging er kapot aan. Ik wilde zo graag zelf voor mijn kinderen zorgen. Ik raakte daadwerkelijk depressief door deze situatie en ben uiteindelijk opgenomen. De zogenoemde paniekaanvallen kwamen aan bod en weer probeerde ik duidelijk te maken dat ik geen paniekaanvallen had maar moe was. Opvallend en verademend tegelijk was het gegeven dat mijn tijdelijke medebewoners mij geloofden. Deze lieve mensen hadden daadwerkelijk te kampen met angststoornissen, dit was niet te vergelijken met wat er in mijn hoofd gebeurde. Op een gegeven moment voelde ik me sterk genoeg, heb mijn spullen gepakt en ben weg gegaan. Ik had opeens de kracht gevonden om het heft weer in eigen hand te nemen. Ik had in mijn zoektocht over wat te doen bij fybromyalgie al informatie verzameld over gezonde voeding, het gebruik van chlorella, magnesium, zilverwater etc. Ook stopte ik met alle voorgeschreven medicatie. Op een gegeven moment hoorde ik steeds vaker van medepatiënten over het ontstoren van vaccinaties en hun ervaringen daarmee. Zij gingen zich vaak beter voelen met minder pijn en meer vitaliteit!

Ik heb toen besloten om de DKTP te laten ontstoren, dit omdat inmiddels wel duidelijk was dat bepaalde hulpstoffen in dit vaccin, (aluminiumhydroxide en aluminiumfosfaat) weleens een rol zouden kunnen spelen in de ontwikkeling van deze “ziekte”. Als kind had ik duidelijk al minder energie dan leeftijdsgenootjes!

Ook bij mij had het ontstoren van de DKTP een positief effect. Ik heb sindsdien minder pijn aan mijn heupen en heb lichamelijk sprongetjes vooruit gemaakt. Ik was er echter nog steeds niet.

In 2017 belandde ik opnieuw in het ziekenhuis. Ik had net boodschappen gedaan en was op mijn fiets onderweg naar huis. Ik weet nog dat ik zo moe was, opeens! Ik moest vechten om wakker te blijven, iets wat deze keer blijkbaar niet lukte. Ik was op mijn fiets in slaap gevallen en zo omgevallen. Omstanders hebben de ambulancedienst gebeld en ik heb een paar uur ter observatie in het ziekenhuis gelegen. Ik was erg ontdaan en angst bevatte mij weer even. In slaap vallen op mijn fiets! Terwijl ik met frisse moed de deur uit was gegaan?

Vervolgens werd het 2018, mijn zoon moest in het ziekenhuis zijn om een foto te maken van zijn voet. Wij staan daar te wachten en ik besef me ineens dat ik hier destijds een EEG-onderzoek heb gehad. Ik herinner me ook dat ik een zogenoemde “paniekaanval” had tijdens dat onderzoek en dat de artsen zeiden; “Laat maar komen mevrouw, wij zijn bij u, dit is gunstig voor het onderzoek”. Er werd druk over en weer gesproken, zachtjes en ik werd gerustgesteld.

Toen, in 2018, bij dat bezoek aan het ziekenhuis met mijn zoon ben ik gaan vragen of ik een uitdraai van dit onderzoek kon krijgen. Dit bleek het geval en zo had ik mijn onderzoek na jaren in eigen handen. Ik heb met volle verbazing mijn onderzoek gelezen, ik wist niet of ik nu moest lachen of huilen. Tijdens mijn “paniekaanval” bleken mijn hersenen in slaapstand te vallen, niks geen signalen of aanwijzingen van paniek, nee in slaapstand!

Toen viel bij mij het kwartje, narcolepsie n.a.v. het Mexicaans griepvaccin. De Nederlandse overheid trekt nu 5 miljoen euro uit om met een aantal mensen tot een schikking te komen over de gevolgen van de Mexicaans griepvaccinatie, narcolepsie! Inmiddels was het voor mij zo klaar als een klontje “Bij deze slaapstoornis vallen mensen zonder aanwijsbare reden overdag in slaap. Ook kunnen de spieren plotseling verslappen bij heftige emoties.” Ik ga terug in de tijd en besef mezelf maar al tegoed dat dit vaccin verantwoordelijk is voor veel ellende en verdriet binnen ons gezin. Terugkijkende op mijn leven heeft geen enkele vaccinatie mij goed gedaan! Ik ben als baby al opgenomen geweest vlak na de vaccinatie, ik was rusteloos maar sliep veel, had ondergewicht maar at wel goed etc. Opeens had ik de jackpot, zoveel kwartjes die vallen wanneer je je bewust wordt van de keerzijde die vaccineren wel degelijk heeft! Toch ben ik opgelucht te weten wat ik nu weet. Ik heb inmiddels al een homeopaat geraadpleegd om dit vaccin ook te ontstoren, ik kan nu een start maken naar herstel en heb weer meer vertrouwen in mezelf.

Vaccinatieschade bestaat, ik heb het zelf ervaren, het berokkent niet alleen schade aan het slachtoffer maar aan het hele gezin. Vol vertrouwen heb ik meegedaan aan het RVP met mijn kinderen, er is met mij nooit een bijsluiter doorgenomen, ook ben ik nooit geattendeerd op de mogelijke bijwerkingen! Ik ben geen anti-vaxxer ik ben de zoveelste ex-vaxxer, geconfronteerd met de keerzijde van vaccineren. Ik hoop op meer eerlijke informatie en het behouden van een vrije keuze.

If there is risk, there must be choice. Lees je goed in, lees bijsluiters, de groep ex-vaxxers is schrikbarend groot.

Lieve groet,
Blanche

Bron: NVKP