De impact van aerosols uit chemtrails op onze gezondheid

Hoofdstuk zes van zijn boek gaat diep in op deze toxische nano-belasting en belicht daarbij vooral nanoaluminium, dat even giftig en mogelijk zelfs giftiger is dan asbest. Hieronder volgt een verkorte weergave van dit zesde hoofdstuk.

Code rood: nanogevaar!

Voordat we met enige zekerheid iets kunnen zeggen over hun impact moeten we weten welke stoffen in chemtrails worden ‘bijgemengd’. Dat is lastig, want we kunnen geen chemtrails vangen en ze op heterdaad betrappen.
We moeten het doen met wat er neerdaalt in ons leefmilieu. Gelukkig zijn er op allerlei plekken in de wereld activisten die monsters nemen van regenwater, drinkwater, hoofdhaar, boomschors en andere substanties.

Het algehele beeld: hoge concentraties van metalen, met name aluminium. Verder worden ‘in het veld’ af en toe nanopolymeren aangetroffen: ragfijne, op spinrag lijkende draden die als een soort gordijn op het landschap neerdalen. En in regenwater en sneeuw wordt overal smart dust gevonden. Dat zijn nanodeeltjes die ‘self replicating’, ‘self assembling’ en ‘self repairing’ zijn. Ze zoeken zelf hun voedingsstoffen op, waarna ze zich vermenigvuldigen, zoals een virus dat doet.

Ze groeperen en hergroeperen zich tot minuscule biomachines en als ze beschadigd raken, repareren ze zichzelf. Ze bestaan uit een mengeling van organische en anorganische materialen. Grafeen lijkt hier een belangrijke bouwstof te zijn. Dit is een materiaal van koolstof dat 200 maal sterker is dan staal.

De giftigheid van kunstmatige nanomaterialen

De nanodeeltjes in chemtrails verspreiden zich en vermengen zich met andere deeltjes, zoals de uitlaatgassen van vliegtuigen en raketten, de as van vulkaanuitbarstingen en woestijnstof dat na zandstormen wordt opgestuwd. Dit hele gezelschap daalt langzaam maar zeker weer af naar de aarde en mengt zich onderweg in de wat lagere luchtlagen met deeltjes die vrijkomen bij verbrandingsprocessen (industrie, auto’s, energieopwekking, verwarming en landbouw) en met door de natuur gevormde deeltjes zoals stuifmeel en stof van zeezout.

Van de meeste van deze stoffen heeft ons lichaam geen of niet zo heel veel last, omdat ons afweersysteem ze wel aankan. Het wordt gevaarlijker naarmate ze kleiner worden. De kleinste deeltjes vliegen als het ware onder onze biologische radar door. Ons afweersysteem herkent ze niet en daardoor kunnen ze diep in ons systeem doordringen en schade aanrichten.

Zebravisjes die bij laboratoriumproeven aan deze nano-materialen werde n blootgesteld produceerden minder eieren, muizen kregen last van hart- en vaatziekten, bij vissen werd schade aan de celwanden en aan het erfelijk materiaal (de chromosomen) vastgesteld en bij ratten aan de mitochondriën in de cel.
Engineered nanomaterialen (afgekort ENM) kunnen longontsteking veroorzaken (*). Mogelijk is dit een verklaring voor de toename van het aantal gevallen van deze ziekte in ons land.

De website Volksgezondheidenzorg.info signaleert een stijgende trend sinds begin jaren negentig, zulks op basis van de huisartsenregistratie. Volgens deze website is er ‘geen eenduidige verklaring’ voor deze toename. In de VS lijdt inmiddels zo’n 8 procent van de bevolking aan astma (5) en in Nederland is het aantal nog wat hoger, namelijk 10 procent: 1,6 miljoen (in 2015) op een bevolking van destijds 16,9 miljoen.

De nanodeeltjes die door onze afweer heen glippen doen iets met de kleinste biologische bouwblokken van de menselijke natuur. Ze kunnen zelfs zonder de cel binnen te komen tot veranderingen in het DNA leiden. En dat al helemaal als ze tot de celkern doordringen. In dat opzicht zijn de nano-particles in chemtrails bodysnatchers. Ze grijpen je aan met iets waar je zo 1-2-3 geen verweer tegen hebt.

In de wetenschappelijke literatuur lijkt overeenstemming te bestaan over het feit dat er – anders dan bij tal van andere toxische stoffen – geen veilige blootstellingslimiet is voor kunstmatige nanodeeltjes. Met andere woorden: ze zijn altijd schadelijk, zelfs in zeer kleine hoeveelheden.

De dubbele giftigheid van aluminium- aerosols

Aluminium speelt in ons dagelijks leven een zeer prominente rol. Het is een materiaal dat onder meer op grote schaal wordt toegepast in verpakkingen. We gebruiken allemaal aluminiumfolie in de keuken. In auto’s en in de bouw wordt veel gebruik gemaakt van aluminium, enzovoort. Daardoor zouden we vergeten dat aluminium – als we het inslikken of inademen – een uiterst giftige stof is.

Aluminium- aerosols zijn in dubbel opzicht giftig. Allereerst omdat ze zo klein zijn en ten tweede omdat de stof zelf zo giftig is. Zolang de stof buiten ons lichaam blijft is er niks aan de hand, maar geïnhaleerd of ingespoten veroorzaakt hij grote ellende.
Aluminium in vaccins heeft een ronduit desastreuze uitwerking op de lichamelijke en geestelijke gezondheid, zo stelde dr. Stephanie Seneff vast in een opzienbarende studie (1).

Seneff is verbonden aan het MIT en is gespecialiseerd in biologie en kunstmatige intelligentie. Voor haar onderzoek vergeleek ze twee datasets uit dezelfde periode, namelijk die van personen die de vaccins ontvingen en die van de mate van optreden van ernstige aandoeningen, zoals in coma raken en hersenbloedingen. Ze betrok ook de statistiek van zelfdodingen en verkeersongelukken bij haar onderzoek en kwam tot de schokkende conclusie dat er enkele dagen na de vaccinatie een piek optrad in zelfdodingen. Vermoedelijke oorzaak: plotselinge diepe depressie. Er trad eveneens een piek op in ernstige verkeersongelukken. Vermoedelijke oorzaak: flauwvallen.

Deeltjes die zo klein zijn dat ze door onze afweer heen glippen, komen in onze hersenen terecht waar ze zich ophopen. Hoe deze reis naar de hersenen precies verloopt, is nog een mysterie, maar dat ze daar aankomen staat vast, zo blijkt uit verschillende onderzoeken, zoals dat van Elder en anderen in 2006. Zij stelden vast dat nanodeeltjes van mangaanoxide zich na inademing ophoopten in de hersenen van muizen. Nanodeeltjes werden radioactief gemaakt en na hun inademing in allerlei delen van de hersenen van muizen teruggevonden. Op hun bestemming aangekomen, veroorzaken deze deeltjes door hun oxiderende werking allerlei onheil.

Glyfosaat en aluminium: een duivels duo

De pijnappelklier (epifyse) bevindt zich buiten de bloed-hersenbarrière en is daardoor veel vatbaarder voor gifstoffen dan andere delen van het lichaam. De opname van aluminium verloopt in de pijnappelklier dan ook minstens twee keer zo snel als bij de overige delen van de hersenen. Dit blijkt uit onderzoek naar de chemische samenstelling van hersenen van overledenen (2).

Het belang van de pijnappelklier (pineal gland) voor onze lichamelijke, geestelijke en spirituele gezondheid kan moeilijk worden overschat. Hij is maar enkele millimeters in omvang, maar regelt bijvoorbeeld ons slaap-waakritme en maakt het hormoon melatonine aan als we slapen. Melatonine is een krachtige antioxidant die helpt in de afweer tegen ziekten. De pijnappelklier bevat lichtgevoelige cellen en staat in verbinding met het boorhoofdchakra (derde oog). Dat we in kleur kunnen dromen en beschikken over het vermogen om beelden te zien met onze ogen dicht, danken we in hoge mate aan onze pijnappelklier.
In alle spirituele tradities is de pijnappelklier een verbindingscentrum met hogere geestelijke dimensies. Hij zorgt voor de ‘afstemming en uitlijning’ met Al Wat IS.

Op een meer fysiologisch-energetisch niveau is deze klier ook – samen met andere delen van de hersenen – een generator van scalar waves. Dit zijn emanaties van chi (of prana) waarmee wij onze werkelijkheid zelf scheppen. We kleuren daar onze levens mee in. En in het fragiele sensorisch-spirituele knooppunt middenin ons brein breekt dan die lichaams vijandige stof aluminium in, waardoor de hele boel ontsteekt en in de war wordt geschopt en het lijntje met ‘boven’ begint te haperen.
Slaapstoornissen zijn een duidelijke indicatie voor een verminderde functie van de pijnappelklier. Zulke stoornissen hebben een domino-effect. Er wordt minder melatonine aangemaakt, waardoor de afweer vermindert en de kans op ziekte en depressie toeneemt.

Bij het opnameproces van aluminium in de hersenen biedt glyfosaat (Roundup) een helpend handje, analyseert dr. Stephanie Seneff in de eerder aangehaalde studie. “The pineal gland is highly susceptible to environmental toxicants. Two pervasive substances in modern industrialized nations are aluminum and glyphosate, the active ingredient in the herbicide, Roundup. In this paper, we show how these two toxicants work synergistically to induce neurological damage.”

Dr. Seneff maakt aannemelijk dat aluminium en glyfosaat een duivels tweespan vormen dat de goede werking van de pijnappelklier ondermijnt met desastreuze gevolgen. Ze legde twee soorten datasets op elkaar: die van de toename van het gebruik van genetisch gemanipuleerde gewassen in de VS (die samengaat met het toepassen van Roundup) en die van de toename van slaapstoornissen, ADHD, autisme, ziekten, sterfgevallen en zelfdodingen. De uitkomst is frappant: hoe meer Roundup in het milieu, hoe meer ellende.

Morgellons en nano-mist

Tot nu toe beschreven we wat je ‘passieve’ nanodeeltjes zou kunnen noemen. Ze komen via chemtrails in de atmosfeer terecht en hebben – ook in lage doseringen – een asbest-achtige impact op onze gezondheid. Er zijn echter ook nanodeeltjes die ‘smart’ zijn en activiteiten kunnen ontplooien, zoals zichzelf reproduceren en in structuren rangschikken. Hier betreden we het spookachtige terrein van de nanobots, de nanomachines en de synthetische nanobiologie. Zo zijn er halfgeleiders op nanoschaal, nanolasers en combinaties van levende stoffen (zoals virussen, schimmels of delen daarvan) en dode materie (zoals nano polymeren alias plastics).

Als je dit soort meer geavanceerde aerosols binnenkrijgt, zal je afweersysteem daar direct op reageren (als het de vijand herkent). Maar als je afweersysteem zwak is, krijgt zo’n half synthetische indringer kans om zich net zoals een ‘natuurlijk’ virus te vermeerderen.
Zo’n besmetting door ‘slimme’ aerosols is waarschijnlijk de oorzaak van een mysterieuze ziekte die het Morgellons syndroom wordt genoemd. Patiënten die hieraan lijden hebben het akelige gevoel dat zich spinnen of andere diertjes onder hun huid voortbewegen.

In een laat stadium van de ziekte treden er ontstekingen in de huid op en uit de wonden komt dan een soort draderige substantie. Deze bestaat uit nanopolymeren en nanokristallen in allerlei structuren en er is de sterke indruk dat deze Morgellons ‘leven’.

Clifford Carnicom is een van de eerste onderzoekers die diepgaand onderzoek startte naar het Morgellons verschijnsel en zijn onderzoek loopt nog steeds (3). Hij is ervan overtuigd dat er een link is met het chemtrail-fenomeen.

Hoe langer ik me in het onderwerp chemtrails verdiep, hoe meer ik me realiseer dat we in een kunstmatige nanonevel leven die voor het oog volkomen onzichtbaar is en waarvan we ons niet of nauwelijks bewust zijn. De onderzoeken van en via overheidsinstanties zijn vrijwel zonder uitzondering nanoblind. Het is daarom zeer aannemelijk dat een flink deel van de nanobelasting waar we aan blootgesteld worden onder de radar blijft.
Overigens blijft de impact van deze aerosols uit chemtrails niet beperkt tot mensen. De gehele levende natuur ervaart hem.

Het is spray AND zap

De nanodeeltjes die aan de atmosfeer worden toegevoegd, maken de lucht geleidend, waardoor deze een medium wordt voor een veelheid van toepassingen. Het is dus niet alleen maar spray. Het is spray AND zap. Het sproeien is de voorwaarde om te kunnen zappen. Dat wil zeggen: er wordt elektromagnetische energie in een bepaalde frequentie door de atmosfeer gezonden om bepaalde effecten te bewerkstelligen (4). Als er opvallende ribbelpatronen in wolken ontstaan dan is de kans groot dat er in de hogere atmosfeer met sterke elektromagnetische straling gezapt wordt. Vroeger waren deze patronen een tamelijk zeldzaam natuurlijk verschijnsel. Nu zie je ze vrijwel dagelijk.

Zulke ribbelpatronen beslaan soms honderden kilometers. Ze doen iets met de energiesystemen van alles wat leeft en groeit. Onze huid zal er niet door gaan ribbelen, maar onze lichamelijk-energetische functies, inclusief die van onze geest, worden beïnvloed door deze frequenties.

Ook al het gezap heeft impact op onze gezondheid, of het nu om 3G, 4G, 5G. ULF-of nog tal van andere frequenties gaat. Vooral de komst van 5G stelt ons voor een grote uitdaging. Onze energielichamen kunnen 3G en 4G al amper verwerken. De frequentie van 5G is nog vele malen heftiger en niet alleen voor ons, maar voor alle levende wezens op de planeet.

5G is de schakel die nog ontbreekt om het hele chemtrail-systeem nog dichter op onze huid te laten zitten. De nanometalen en nanobots in onze hersenen vormen de connector die ons brein kan verbinden met een externe kunstmatige intelligentie (of meervoud: intelligenties). Deze verbindende schakel is wat Elon Musk een ‘neural lace’ noemt. Die is al aanwezig. Alleen moet er dan nog wel een netwerk komen, een smart grid, dat de communicatie tussen brein en Artificial Intelligence (AI) kan onderhouden. Met een onvoorstelbaar grote bandbreedte. En dat is 5G.

Er is al met al veel voor te zeggen om de komst van 5G te blokkeren. In elk geval totdat voldoende duidelijk is wat de lichamelijke, geestelijke en politieke risico’s daarvan zijn en hoe die beperkt kunnen worden.

Commentaar Natuurdietisten Nederland

Het is belangrijk met de huidige flinke toename aan toxische stoffen om de lever-ontgiftingpaden goed te verzorgen. Hierover hebben we op deze site diverse artikelen geschreven.

Wij werken samen met het grote Duitse laboratorium Ganzimmun (leverancier van Medivere laboratorium zelftesten). Medivere levert laboratorium diagnostische diensten waarbij de conventionele geneeskunde als ook aanvullende (complementaire) medische diagnostica en therapieën optimaal worden gecombineerd.

Bron: Natuurdietisten.nl