Explosieve rechterlijke uitspraak in Duitsland

Hierom zijn onvoorstelbare ingrepen gedaan in de democratische, grondwettelijke en humanitaire mensenrechten van wereldwijd vele honderden miljoenen mensen. Advocaat dr. Reiner Füllmich, ook bekend van het initiatief ‘Ärzte für Aufklärung‘ licht een explosief oordeel toe van de rechter in Weimar over de wettelijke basis van de Corona-maatregelen.

Rechter wraakt Coronabeleid in harde termen

De omroep van de Duitse deelstaat Thüringen MDR schrijft:
‘De arrondissementsrechtbank van Weimar acht het algemene contactverbod in de Thüringse coronaverordening van afgelopen voorjaar ongrondwettig. Dit is door de rechter beslist in een zaak van een boete-procedure. De achtergrond is dat eind april vorig jaar een man zijn verjaardag samen met zeven andere mensen had gevierd op de binnenplaats van een woongebouw in Weimar. Volgens de kort tevoren aangenomen verordening was het gezamenlijk verblijf slechts toegestaan met ten hoogste één persoon van buiten het gezin.‘

Deze inleiding is tamelijk zuinig geformuleerd. Dr. Reiner Füllmich bespreekt de uitspraak en leest een duidelijk harder oordeel voor dan de media willen overbrengen.

Füllmich: ‘De rechter heeft aangegeven dat zijn uitspraak niet alleen de voorliggende zaak (zie inleiding) betreft, maar in strekking en reikwijdte heel Duitsland aangaat. Wij zullen de uitspraak ook aan onze collega’s in andere landen en de VS overhandigen.‘

In de uitspraak heeft de rechter het fundament onder de Coronamaatregelen uitgehaald. De rechter legt daarbij uit waarom er naar zijn oordeel geen steekhoudende argumenten voor de maatregelen bestaan. Het enige acceptabele en steekhoudende argument acht de rechter als er sprake is van een ‘epidemische situatie van nationale omvang’. Hij acht zo’n argument niet aanwezig.

De rechter haalt het enige door de staat bij herhaling aangehaalde argument, dat de ziekenhuizen door Coronapatiënten overbelast zijn of zouden kunnen raken, onderuit. Hij verwijt de politiek dat ze dit hoofdargument niet zelf heeft getoetst.

Het argument de gezondheidszorg te sparen is opmerkelijk omdat juist in de afgelopen tijd (in meerdere landen, red.) ziekenhuizen zijn gesloten en daarmee ‘duizenden IC-bedden‘ (Füllmich) zijn verdwenen. Dit omdat ziekenhuizen door de miljoenen uitgestelde behandelingen failliet zijn gegaan.
Füllmich: ‘Wie is daarvoor nu verantwoordelijk dat deze ziekenhuizen sluiten en dan tegelijkertijd roepen dat er geen capaciteit is voor Coronapatiënten. Maar ondanks deze krimp van het aantal IC-bedden stelt de rechter dat het nooit tot een ‘epidemische situatie van nationale omvang’ is gekomen.’

De rechter komt op grond hiervan tot de uitspraak dat alle Coronamaatregelen onrechtmatig en ongrondwettelijk zijn. Vervolgens stelt hij vast dat het aantal slachtoffers van de maatregelen groter is dan de ‘geredde’ levens en dat door de verstrekkende maatregelen de ‘democratie aan het wankelen is gebracht.‘

Door de verstrekkende maatregelen is de democratie aan het wankelen gebracht.

RECHTBANK WEIMAR, JANUARI 2021

Verder stelt de rechter dat de lock downs en de contactverboden de grondvesten van de democratie in gevaar brengen.
De rechter:’Bij een contactverbod gaat het om een zware ingreep in de burgerrechten. Het hoort tot de basisrechten van mensen in een vrije maatschappij om zelf te bepalen met welke mensen, als die daartoe bereid zijn, en onder welke omstandigheden hij in contact treedt. De vrije ontmoeting van mensen met alle mogelijke verschillende doelen, is de elementaire basis van de samenleving. De staat heeft zich hier nadrukkelijk van elke regulerende en beperkend ingrijpen te onthouden zoals over hoeveel mensen een burger thuis uitnodigt, met hoeveel mensen zich de burger zich in de openbare ruimte ophoudt om te gaan wandelen, sport te beoefenen, inkopen te doen of op een bankje in het park te zitten; dit hoort de staat niet te interesseren. Met het contactverbod grijpt de staat in, ook al is dat met goede intenties (Füllmich: ‘dat geloof ik eerlijk gezegd niet’) in de grondvesten van de samenleving, zeker wanneer hij een fysieke afstand tussen de burgers afdwingt.’

De rechter beklaagt zich erover dat de ‘noodtoestand’ (Ausnahmezustand) voor sommige burgers al normaal geworden is, waarbij hij een aantal grote schaden opnoemt die deze toestand al heeft veroorzaakt in menselijk en economische opzicht. Hij stelt dat deze schaden te onderzoeken zijn, maar toch nu al als ‘gigantisch‘ kunnen worden aangemerkt, ook al weten we niet de precieze omvang.

De conclusie luidt volgens de rechter ‘dat na eerdergenoemde feiten er geen twijfel kan bestaan dat alleen al het aantal doden die het gevolg zijn van de maatregelen het aantal doden die door de maatregelen voorkómen zijn, met een veelvoud overtreffen. Op grond hiervan volstaan de in deze zaak te beoordelen normen niet aan het criterium van ‘proportionaliteit‘. Daarbij komen nog de directe en indirecte vrijheidsbeperkingen en de gigantische financiële schaden, de immense schade aan de gezondheid en ideële schaden.‘
‘Het woord ‘buiten-proportioneel’, zo gaat de rechter verder, ‘is te kleurloos om de omvang van het gebeuren maar enigszins te omschrijven. Bij de in Thüringen (voor de tweede maal) afgekondigde lock down, waarvan het contactverbod een wezenlijk onderdeel was en is, handelt het om een catastrofale beleidsfout (Fehlentscheidung) met dramatische gevolgen voor vrijwel alle aspecten van een mensenleven, voor de samenleving, voor de staat en voor de landen op het zuidelijke halfrond.‘ (grote sterfte door honger, red.).

De rechter komt tot de uitspraak dat alle Coronamaatregelen onrechtmatig en ongrondwettelijk zijn.

RECHTBANK WEIMAR, JANUARI 2021

Füllmich is blij met deze ‘goed onderbouwde‘ uitspraak; ‘nog is het recht niet verloren.’ Volgens Füllmich is deze uitspraak niet de eerste over dit onderwerp. Er zijn meer rechters die zich met ‘volle broek en met halfhartige uitspraken geprobeerd hebben om de hete brij heen te draaien. Maar dit is voor de eerste keer dat de uitspraak over de kern van de zaak gaat‘.

In Ecuador heeft een hoge rechter onlangs ook een heldere uitspraak gedaan. Die stelde dat je na 9 maanden niet meer kunt volstaan met het roepen van ach en wee, maar met harde feiten moet komen. En die feiten waren er in Ecuador niet en ook niet in Duitsland, volgens Füllmich.
Füllmich hekelt nog de persconferenties waarop journalisten met kritische vragen ‘schandalig‘ worden behandeld: ‘die persconferenties zijn een grap‘.

Extra pikant is de omstandigheid dat de uitspraak in het historisch beladen Weimar plaatsvindt, de plaats waarnaar de eerste poging voor een democratisch Duitsland werd vernoemd en dat in 1933 door de putsch van de NAZI’s ten onder ging. Ook de NAZI’s startten met noodwetten en inperking van fundamentele burgerrechten. Zij die toen hoopten dat het wel loos zou lopen, kwamen bedrogen uit.
Füllmich: ‘Deze rechter heeft getoond hoe je met zo’n grote zaak om moet gaan als je niet richting Weimar 1933 wilt gaan.’

De uitspraak is hier in PDF te downloaden.

Bron: ezaz.nl